Bez obłudy, bez sensacji, zwyczajnie, po prostu - Ks. Michał Olszewski SCJ „Egzorcyzm. Posługa miłości”

Jak to jest, że najbardziej nieprawdopodobne historie przekonują nas, a w te najoczywistsze pod słońcem trudno uwierzyć? Miarą wiarygodności i sugestywności opowieści nie jest nawet retoryka. Ich miarą jest po prostu szczerość i autentyczność opowiadającego.

Czym jest egzorcyzm i czym różni się on od modlitwy wstawienniczej, czym jest opętanie, jakie są jego stopnie, rodzaje i przyczyny, kiedy należy szukać pomocy u egzorcysty, jak wygląda rytuał egzorcyzmu, jakie są kolejne jego etapy? Co złego w wizytach u wróżki, wywoływaniu duchów, sztukach walki, jodze? Czy w religiach Wschodu czci się demony? – te i wiele innych pytań zadali Mariusz Czaja i Michał Wilk księdzu Michałowi Olszewskiemu, sercaninowi, egzorcyście diecezji kieleckiej.

Zawsze sceptycznie podchodziłam do tematu egzorcyzmów i opętań, tym bardziej do robienia wielkiego halo wokół duchowych zagrożeń mających do tych drugich prowadzić. Krąg owych zagrożeń jest przeogromny: od lektury „Harry`ego Pottera” poprzez pozytywne myślenie, jogę, homeopatię, sztuki walki, feng szui – w ogóle wszystko, co ze Wschodem związane, wróżki - aż po astrologię. W trakcie lektury niniejszej książki chyba pierwszy raz pomyślałam, że temat jednak na powagę zasługuje, a jeśli nie na powagę – to na uwagę chociaż.

Zabawne, że choć przytaczane przez księdza sytuacje w wielu miejscach mogłyby być świetnymi fragmentami powieści fantastycznych – ani razu tak ich nie potraktowałam. Nie tylko dlatego, że to kwestia mojej wiary – w realność duchowego wymiaru rzeczywistości. To przede wszystkim sprawa przekazu: szczerego, bezpretensjonalnego.

O rzeczach niesamowitych ksiądz Olszewski mówi zwyczajnie, otwarcie i jasno, bez owijania w bawełnę, ale także bez tworzenia aury sensacji, a tym samym próby kreacji siebie na bohatera. Nie akcentuje nachalnie cudowności swoich doświadczeń. Po prostu opowiada czytelnikowi o swoim „fachu” – posłudze egzorcysty.

Istotą tej posługi nie jest przegadywanie się ze złymi duchami i latanie za nimi z krzyżem i święconą wodą. „Istotą egzorcyzmu jest to, że przez konkretny rytuał liturgiczny, przez konkretne liturgiczne nabożeństwo, Kościół chce pokazać osobie dręczonej, że ma dla niej wielką miłość. Jeden z moich znajomych księży powiedział kiedyś, że egzorcysta to ten, kto pochyla się nad największą nędzą człowieka. I ja się z tym w zupełności zgadzam.”[s.50]*

Urzekły mnie momenty, w których ksiądz podkreśla działanie Pana Boga w czasie tego obrzędu: „Bo naprawdę to, co się dzieje w czasie wertowania tych niepozornych stronic rytuału, jest nieprawdopodobnym doświadczeniem Pana Boga, Jego mocy, Jego przychodzenia w łasce, mocy Ducha Świętego i świętych.”[s.51] Urzekło mnie także jego radosne podejście do życia, optymizm, serdeczność, a także wielka pokora.

Ksiądz nie unika trudnych pytań, jego wypowiedzi nie są suchą teorią, ale autentyczną historią podpartą przykładami. Nie ma tutaj demagogii, każdy pogląd ma uzasadnienie. Do tej pory spotykałam się często z zawziętym negowaniem danego zjawiska – bez wyjaśnienia, w czym tkwi problem.

„Jako ksiądz i egzorcysta mogę śmiało stwierdzić, że ja sam w wiele tajemnic już nie wierzę. Jestem takim niewierzącym kapłanem. Dzięki doświadczeniu moja wiara przerodziła się w pewność, ja po prostu wiem. Wiem, że tak jest. Jestem o tym przekonany. Wielu wierzących tę pewność będzie mieć dopiero w niebie, więc egzorcysta w jakimś sensie dotyka nieba już na ziemi, kiedy sprawuje egzorcyzm. Jest to dla mnie bardzo głębokie doświadczenie.”[s.60]

Przeciekawy wywiad, zajmująca lektura, piękna historia kapłaństwa.

Ks. Michał Olszewski SCJ, „Egzorcyzm. Posługa miłości”, rozmawiają: Mariusz Czaja i Michał Wilk, wyd. eSPe, Kraków 2013.

*cytaty pochodzą z książki (jw.), numery w nawiasach kwadratowych odsyłają do jej stron.

wydawnictwo: eSPe, seria: Rozmowy o wierze

okładka: miękka

ilość stron: 120

moja ocena: brak

skąd: pożyczona od P., a wcześniej polecona przez H. – dzięki, dzięki! :)